Baños, Guaranda, Empiezo Stage

Hola

Vorig weekend ben ik weggeweest. We wilden carnaval gaan vieren en blijkbaar is er in Quito niets te beleven. We hadden een paar dagen van tevoren gebeld om hostels te reserveren maar het was belachelijk duur, niet genoeg bedden voor elk of het was vol..
We hadden gehoord dat bij het plaatsje Baños een vulkaan al een tijdje actief is en dat vorige week dinsdagavond er lava uit de vulkaan kwam. Er was niets aan de hand, maar de mensen waren wel bang. Ik dacht wow dat wil ik wel van dichtbij zien.;)
Wij vrijdagavond met de bus naar Baños…zonder een slaapplek te hebben.
Wij komen daaraan en Lotte ziet geen vulkaan helaas:( maar toen we uit de bus stapte werden we meteen aangesproken door iemand. En konden we voor 5 dollar pp een kamer krijgen. Wij dit gedaan natuurlijk!

Daarna zijn we gaan stappen in Baños, was echt gezellig:D

Zaterdag hebben we langs een rivier gewandeld en over een enge wankelige brug bahhh…toch weer een angst overleefd(Wow wat is de natuur bij Baños mooi zeg)
Daarna zijn we met de bus naar Guaranda gegaan waar het echt carnaval werd gevierd. Het blijkt het leukste te zijn van Ecuador…
Ik had oude kleren aan, maar we wisten dat er met een soort verf en water zou worden gegooid dus jja…nou wij komen daaraan en worden al meteen nat gegooid.
Wij de menigte in, echt zoo grappig. Iedereen gooit met water, danst met elkaar en spuit met een soort schuim:D Ik kon het niet laten om ook zo’n bus te kopen…haha super lol. Van die mensen die denken ‘dat is een toerist laten we die pakken en niet verwachten dat ik er ook een heb’…heel leuk om mensen terug te pakken;)
Er waren een hoop kinderen die ons de hele tijd onder spoten… super leuk.. Ik was wel blij dat ik mijn zonnebril ophad anders zouden mijn ogen het niet overleefd hebben denk ik. Het vervelende was als het in je oor gespoten werd en dat gebeurde maar al te vaak:(

We waren later op de dag uitgeput en zijn op het balkon naar het feesten gaan kijken. We hebben niet meer mee gefeest, omdat het koud was en onze kleding zeiknat was…

De volgende ochtend zijn we ergens gaan eten en werden we wat niet de bedoeling was weer nat en onder het schuim gespoten..wel minder gelukkig want we waren er niet op gekleed. Er was een optocht maar die begon pas laat en we wilde richting huis. We hebben van 10.00 tot 12.45 gezocht naar een bus…echt een hel. Uiteindelijk hadden we er een richting Ambato..dat is een plaatsje waar ze ook carnaval vieren, maar daar mag niet met water worden gegooid. Heel toevallig kwamen we mooie wagens gemaakt van fruit en bloemen tegen. En daar werden we ook onder het schuim gespoten. Uiteindelijk waren we om 6 uur thuis..

Lieke heeft al weken last van een mierenplaag bij haar plafond en die moest ik dus gaan verwijderen met mijn kneedgom echt het was een ramp:( super veel mieren en ze bleven maar komen…Jullie weten hoe ik ben met insecten:P

Maandag zijn Lieke en ik samen naar een grote bioscoop hier in Quito geweest. Naar de film Valentine’s day. Was goed voor onze Spaans, omdat er Engels werd gesproken, maar met Spaanse ondertiteling. Het was een megazaal en de stoelen konden naar achteren zodat je kon liggen. Moeten ze in Nederland ook aanschaffen en dat voor 3 euro.

Woensdag hadden we onze eerste stagedag bij Casa de la niñez. We waren een beetje zenuwachtig vanwege de taal. Gelukkig ging dit redelijk. De vrouw die ons die dag begeleide sprak wat Engels, dus als we iets echt niet in het Spaans uitgelegd kregen konden we het in het Engels proberen. Wel hebben we vooral Spaans gepraat ook met de kinderen. Onze collega’s vinden het leuk om ons Spaans te leren, dus ga er vanuit dat, dat helemaal goed gaat komen. Wel merkten Lieke en ik al meteen dat we zelf heel veel initiatief moeten nemen. Als we alleen meelopen dan doen we zo goed als de hele dag niets. We zullen dus snel aan de slag moeten met activiteiten bedenken, maar dat vind ik ook super leuk!
Er werd ook aan ons gevraagd of wij de kinderen Engelse les willen geven, omdat zij dat niet zo goed kunnen.
We zijn afgelopen week ook de straat op te gaan en hebben uitleg gehad waar er veel kinderen werken(o.a. schoenpoetsen) en welke tijden etc. Ook zijn we naar een andere locatie geweest, daar stonden 2 tafels en een paar stoelen en de rest van de ruimte was leeg. Ook zijn we op huisbezoek geweest bij een paar kinderen, dan zie je ineens een hele andere kant van Quito. Dan denk je dat je bij een huis bent maar daar blijken heel veel mensen in te wonen. Een huis voor een gezin is gewoon een kamer met een fornuis en bed en veel rotzooi. Wat wel opvalt, is dat ze een tv hebben, ze hebben andere prioriteiten. Veel ouders werken van ’s ochtends tot ’s avonds en dan zijn de kinderen op zichzelf aangewezen. Als ze al naar school gaan moeten ze daar zelf zien te komen, ze moeten wassen en eten koken voor hun broertjes en zusjes.

Helaas ben ik mijn portemonnee verloren. Gelukkig was ik zo slim om er minder dan $2 in te stoppen, maar mijn verzekeringspasjes ben ik wel verloren en een ketting die ik van mama heb gekregen:( als dit het ergste is wat mij hier overkomt dan komt het helemaal goed!;)

Gisterenavond zijn Nelleke, Sterre, Lieke, Elise en ik gaan stappen in Quito, dat was even wennen, maar wel leuk.

Hasta Luego!